کد مطلب:29859 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
6055. المعجم الكبیر - به نقل از فاطمه علیها السلام (دختر پیامبر خدا) -:شب عَرَفه، پیامبر خدا بر ما وارد شد و فرمود:«به درستی كه خداوند به شما افتخار كرد و همه شما را آمرزید، خصوصاً علی را. من فرستاده خدا به سوی شمایم كه به خاطر پیوند خویشاوندی چیزی نمی بخشم. این، جبرئیل است كه به من خبر می دهد:نیك بخت حقیقی كسی است كه علی را در دوران حیات او و نیز پس از رحلت او، دوست بدارد؛ و بدبخت حقیقی كسی است كه علی را در دوران حیات او و پس از رحلت او، دشمن بدارد».[2]. 6056. الأمالی - به نقل از ابو حَمراء (خادم پیامبر خدا) -:در روز عرفه، پیامبر خدا بر ما وارد شد و دست علی علیه السلام در دستانش بود. آن گاه فرمود:«ای گروه مردمان! به درستی كه خداوند خُجسته والا در این روز به شما افتخار كرد و همه شما را آمرزید». آن گاه، رو به علی علیه السلام كرد و به او فرمود:«ای علی! تو را به طور ویژه آمرزیده است». سپس به او فرمود:«ای علی! نزد من آی». علی علیه السلام نزد ایشان رفت. پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود:«همانا نیك بخت حقیقی كسی است كه تو را دوست بدارد و فرمانبرداری ات كند؛ و همانا بدبخت حقیقی كسی است كه دشمن تو باشد و با تو كینه بوَرزد و به تو ناسزا بگوید».[3]. 6057. الأمالی - به نقل از سلمان فارسی -:در روز عرفه، پیامبر خدا خارج شد و فرمود:«ای مردم! به درستی كه خداوند در این روز به شما مباهات كرد و همه شما را آمرزید، بویژه علی را» و آن گاه فرمود:«ای علی! نزد من آی». علی علیه السلام نزد ایشان رفت. پیامبرصلی الله علیه وآله دست علی علیه السلام را گرفت و فرمود:«همانا نیك بخت حقیقی كسی است كه پس از من، از تو فرمان ببرد و پیروی ات كند؛ و همانا بدبخت حقیقی كسی است كه پس از من نافرمانی ات كند و دشمن تو باشد».[4]. 6058. شرح الأخبار - به نقل از ابو ایّوب انصاری -:در روز عرفه، پیامبر خدا بر ما وارد شد و فرمود:«ای مردمان! به درستی كه خداوند عزّوجل در این روز به شما افتخار كرد و شما را به طور عام و علی را به طور خاص آمرزید. منظور از عموم شما، هر كسی است كه پس از من بدعتی ایجاد نكند و این، معنای سخن خداوند عزّوجل است كه:"فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا یَنكُثُ عَلَی نَفْسِهِ ی؛[5] پس هر كس پیمان بشكند، به زیان خویش پیمان شكسته است"؛ و امّا منظور از خاص، این است كه پیروی از او، پیروی از من است و هر كس او را نافرمانی كند، مرا نافرمانی كرده است». آن گاه فرمود:«ای علی! برخیز». علی علیه السلام ایستاد. پیامبر خدا دستش را در دست وی نهاد و فرمود:«ای مردمان! همانا من فرستاده خدا به سوی شما هستم؛ فرمانبرداری از من واجب است. من بر خویشان خود نمی ترسم و نیز به خاطر پیوند خویشاوندی، از آنان طرفداری نمی كنم. من فرستاده خدا هستم و "بر دوش فرستاده، رسالتی جز ابلاغ دین نیست".[6] بدانید! این، جبرئیل است كه از نزد پروردگارم به من خبر می دهد:نیك بخت حقیقی كسی است كه علی را در دوران حیات او و پس از وفات او، دوست بدارد؛ و بدبخت حقیقی كسی است كه علی را در دوران حیات او و پس از وفات او، دشمن بدارد».[7]. ر. ك:ص 334 (ویژگی های دشمنان علی/نگون بختی).
6054. پیامبر خداصلی الله علیه وآله:ای علی! تو راهنمای امّت من هستی. بدان كه همانا خوشبخت واقعی كسی است كه تو را دوست بدارد و راهت را دنبال كند؛ و بدبخت واقعی كسی است كه با تو مخالف باشد و از راهت رویگردان شود.[1].